آقای سید علی حسینی ایمنی شاعر آیینی ایران اسلامی، به مناسبت سالروز وفات حضرت فاطمه معصومه(سلام الله علیها) شعر زیبایی سروده و در آن دلهای اراتمندان به آل البیت (علیهم السلام) را کربلایی کرده است.
قطعه شعر زیبایی که این شاعر گرامی سروده است را بخوانید:
خواستم باز شاعرت باشم
با همین شعر زائرت باشم
چشمه ی بیت ها که جوشیدند
واژه هایم سیاه پوشیدند
تا که نام تو بر لبم آمد
شعر این گونه بر قلم آمد:
آه، بانوی درد و داغ، سلام!
بانوی غربت و فراق، سلام!
دلت از دوری برادر سوخت
بی برادر تمام خواهر سوخت
آمدی تا به دلبرت برسی
به حضور برادرت برسی
آمدی زینب الرضا باشی
مثل بانوی کربلا باشی
زینب ؛ اما تمام دلتنگی
تو برای امام، دلتنگی
حیف! آیینه ات مکدر شد
داغ بر سینه ات مقدر شد
چقدر داغ بر دلت داری!
غصه ی باغ بر دلت داری!
داغ هجده بهار پژمرده
داغ هجده گل خزان خورده
داغ دوری نشسته روی دلت
نرسیدی به آرزوی دلت
دل بی تاب زینبی خون شد
آرزوی تو با تو مدفون شد
گرچه از روزگار خسته شدی
داغ دیدی و دلشکسته شدی
دلت از روزگار خسته تر است؟
یا که زینب دلش شکسته تر است؟
چشم های تو قتلگاه ندید
عشق را سربریده - آه!- ندید
خیمه گاه تو، معجرت که نسوخت؟
یادگار برادرت که نسوخت؟
قم و عشق علی الدوام کجا
زخم دروازه های شام کجا!
قم که سنگی به پشت بام نبود؟
ساوه حتی شبیه شام نبود
چشم تو مجلس شراب ندید
به روی نیزه آفتاب ندید
لب و دندان و خیزران دیدی؟!
تو مگر خولی و سنان دیدی؟!
داغ این زخم تازه تر شده است
روزگارم به گریه سر شده است
بگذر ای داغ! راحتم بگذار
دست از بیت های من بردار!
آه بانو! بیا حلالم کن
در همین بیت هام لالم کن!
دیگر از خویش خسته ام بانو!
زائری دلشکسته ام بانو!
حَرَمت مرکز جهان من است
و ضریح تو آسمان است
شوق پرواز هم اگر دارم
به هوای تو بال و پر دارم
من فقط یک کبوترم بانو!
آشیانم فقط حرم بانو!
آمدم تا مجاورت باشم
تا که هر روز زائرت باشم
تو مرا خوب و سر به راه کنی
کاش می شد به من نگاه کنی!
