معاویه افراد زیادی را بر جای گذاشت که او را دوست داشتند و در مورد او غلو می کردند و وی را برتری می دادند.آنان افرادی بودند که یا معاویه آنان را از کرم و حلم و بخشش و کمک خود بهره مند ساخته بود و یا در شام با دوستی و حب وی به دنیا آمده بودند و فرزندانشان اینگونه تربیت شده بودند.
در میان این افراد گروهی اندک از صحابه و تعداد زیادی از تابعین و فضلاء وجود داشتند و در کنار معاویه با اهل عراق جنگیدند و بر راه و روش نَصب (ناصبی گری - دشمنی با امیرالمومنین علیه السلام و بغض ایشان را در دل داشتن) رشد یافتند.از هوای نفس به خداوند پناه می بریم.
الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (المتوفى 748 هـ)، سیر أعلام النبلاء، ج3، ص128، تحقیق: شعیب الأرنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ .
