یکی از بزرگ ترین مصیبت های مخالفان اهل بیت (علیهم‌السلام)، تعصب بی دلیل بسیاری از علمای آنها است. علامه «معلمی یمانی» از علمای بزرگ اهل سنت _ که معروف به ذهبی زمان است _ در اعترافی عجیب می‌گوید:
ومن تأمل حال كثير من علماء المذاهب رأى أن كثيراً منهم قد تكون حالهم عند التحقيق شراً من حال اصبغ وذلك أنهم يظهرون التدين بقبول الحديث وتعظيم (الصحيحين) ويزيد بعضهم حتى من أهل عصرنا هذا فيقول : إن الحديث إذا كان في (الصحيحين) أو أحدهما فهو مقطوع بصحته، فإذا جاءوا إلى حديث مخالف لمذهبهم حرفوه أقبح تحريف، فالرد الصريح أخف ضرراً على المسلمين وأهون مؤته على آهل العلم والدين من إثارة الشبه والتطويل والتهويل الذي يغتر به كثير من الناس ويضطر العالم إلى صرف وقته في كشف ذلك.»
ترجمه : هر کسی در احوال بسیاری از علمای مذاهب (اهل سنت) تامل کند، خواهد دید که بسیاری از آنها در مباحث تحقیقی و علمی ، وضعیتی بدتر از اصبغ (قرطبی) دارند. این امر به این دلیل است که آنها با ریاکاری و اظهار دینداری، روایات صحیح بخاری و مسلم را قبول و تعظیم میکنند. بالاتر، برخی دیگر از اهل زمان ما می‌گویند: همانا حدیث، اگر در صحیح بخاری و مسلم یا یکی از آنها باشد، قطعا صحیح است.
همین علما وقتی به حدیثی که مخالف با مذهب آنها باشد برسند، به بدترین شکل آن را تحریف میکنند! ...»
پی‌نوشت : در نظر قرآن کریم، تحریف و خیانت در امانت _ هر چند در دیناری ناچیز _ ویژگی علمای یهود است! (آل عمران/75)
@borrhan
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
