|
|
|
|
|
|
- جزئیات
- مجموعه: سخنرانی - امام موسی کاظم (علیه السلام)
- علی بن یقطین یک سالی مخفیانه و در شب آمد درب خانه ی موسی بن جعفر علیهما السلام را زد, گفتند کیست پست در؟ سلام کرد و گفت آقا علی بن یقطین هستم, حضرت فرمودند امسال راهت نمیدهم ؛ ایستاد و شروع کرد به گریه کردن ,شما مرا راه ندهید که مرا راه خواهد داد؟ حضرت فرمودند علی بن یقطین گریه فایده ندارد؛ عرض کرد چرا یابن رسول الله(صلی الله علیه و آله اجمعین)؟ حضرت فرمودند یکی از دوستانم شتر چرانی است به نام ابراهیم ,از کوفه آمده بغداد که مشکلش را حل کنی اما مأمورین تو او را بیرون کردند ؛ تو مسئول کار مأموران هستی , او دلگیر است و تا او دلگیر است ما تورا نمیپذیریم؛ عرض کرد یابن رسول الله (صلی الله علیه و آله اجمعین) مرا بپذیرید,میروم بغداد احضارش میکنم و عذرخواهی میکنم ,فرمودند فایده ای ندارد. عرض کرد من چه کنم الآن در مدینه هستم او کوفه است و منزل من بغداد است؟ حضرت کاظم علیه السلام فرمودند اگر میخواهی رضایت بگیری ,آخر شب برو به بقیع ,شتری هست که تو را میرساند؛ آمد و دید شتر معمولی نیست, سوار شد با فاصلهی چند لحظه به کوفه رسید و پشت درِ خانه ای ایستاد ,علی بن یقطین پیاده شد و در زد؛ صدا امد کیست این وقت شب در میکوبد؟گفت من علی بن یقطین هستم,وحشت کرد گفت وزیر هارون این موقع شب؟ علی بن یقطین گفت نگران نباش امام زمانت مرا به خاطر تو ترد کرده است -ای عالم به فدای این امامی که وزیری را بخاطر شتر چرانی ترد میکند-گفت شما آمدی من متوجه نشدم , بی احترامی شده است آمدم عذرخواهی کنم؛ ابراهیم گفت نه چیزی نشده,علی بن یقطین گفت نه نمیروم تا صورتم را روی خاک بگذارم و تو پایت را در طرف دیگر صورتم بگذاری و خدا را شاهد بگیرم و برگردم؛ با اسرار فراوان عاقبت علی بن یقطین صورتش را روی خاک گذاشت , ابراهیم جمّال هم پایش را گذاشت روی صورتش؛ آیا من و شما چنین امادگی داریم که با امام زمانمان اینطور زندگی کنیم -و گوش به فرمانشان باشیم؟-که فریاد میکشیم یابن الحسن(علیه السلام و عجل الله تعالی فرجه الشریف)علی بن یقطین شروع کرد به گریه کردن و گفت خدایا شاهد باش به فرمان امامت عمل کردم؛ از جا حرکت کرد شتر او را رساند به مدینه,تا درِ خانه ی موسی بن جعفر علیهما السلام را زد, در را باز کردند و او را در آغوش گرفتند.
|
- جزئیات
- مجموعه: ادعیه, امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشريف
- اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ بلا و مصائب ما بزرگ شده و بیچارگی ما بسی روشن و پرده از روی کار برداشته شد وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ و امیدم نا امید شد و زمین (با همه‌ی پهناوری اش) بر ما تنگ آمد و رحمتش از ما منع گردید. وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ تنها توئی یاور و معین ما و مرجع شکایت ما و یگانه اعتماد ما. فِى الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد در هر سختی و آسانی بر لطف تو است. خدایا پس درود فرست بر محمد و آل محمد. اُولِى الاَمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِکَ آن زمامدارانى که پیرویشان را بر ما واجب کردى و بدین سبب مقام مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ و منزلتشان را به ما شناساندى به حق ایشان به ما گشایشى ده فورى و نزدیک مانند چشم بر هم زدن اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ یا عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانى یا نزدیکتر اى محمد اى على اى على اى محمد مرا کفایت کنید فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانى فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِب الزَّمانِ که شمایید کفایت کننده ام و مرا یارى کنید که شمایید یاور من اى سرور ما اى صاحب الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى فریاد، فریاد، فریاد، دریاب مرا، دریاب مرا، دریاب مرا السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ همین ساعت، همین ساعت، هم اکنون، زود، زود، زود یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرینَ. اى خدا اى مهربانترین مهربانان به حق محمد و آل پاکیزه اش
|
- جزئیات
- مجموعه: مناجات, ادعیه
- اِلهی، لَیْتَ اُمّی لَمْ تَلِدْنی خدای من ای کاش مادرم مرا نمی زایید اِلهی، لَیْتَ السِّباعَ قَسَّمَتْ لَحْمی عَلی اَطْرافِ الْجِبالِ، وَلَمْ اَقُمْ بَیْنَ یَدَیْکَ خدای من ای کاش درندگان ، بدنم را در اطراف کوه ها می دریدند و من اینگونه مقابل تو حاضر نمی شدم اِلهی، لَیْتَنی کُنْتُ طَیْرا فَاَطیرَ فِی الْهَواءِ مِنْ فَرَقِکَ خدای من ای کاش پرنده ای بودم که در هوای فراق تو پر می زدم اِلهی، اَلْوَیْلُ لی، اِنْ کانَ فِی النّارِ مَجْلِسی خدای من وای بر من اگر جایگاهم آتش باشد اِلهی، اَلْوَیْلُ لی، ثُمَّ الْوَیْلُ لی اِنْ کانَ الْحَمیمُ شَرابی خدای من ، وای بر من و باز هم وای بر من اگر آب سوزان جهنم نوشیدنی ام باشد اِلهی، اَلْوَیْلُ لی، ثُمَّ الْوَیْلُ لی اِذا اَنَا قَدِمْتُ اِلَیْکَ وَ اَنْتَ ساخِطٌ عَلَیَّ فَمَن ذا الَّذی یُرْضیکَ عَنّی خدای من ، وای بر من و باز هم وای بر من اگر مقابل تو حاضر شوم در حالی تو که بر من غضبناکی ، پس چه چیزی تو را از من راضی خواهد کرد؟
|
- جزئیات
- مجموعه: مناجات, ادعیه ماه شعبان, ادعیه
- اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُكَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُكَ وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْكَ وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْكَ مُسْتَكِیناً لَكَ مُتَضَرِّعاً إِلَیْكَ رَاجِیاً لِمَا لَدَیْكَ ثَوَابِی وَ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَ تَخْبُرُ حَاجَتِی وَ تَعْرِفُ ضَمِیرِی وَ لا یَخْفَى عَلَیْكَ أَمْرُ مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَایَ وَ مَا أُرِیدُ أَنْ أُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقِی وَ أَتَفَوَّهَ بِهِ مِنْ طَلِبَتِی وَ أَرْجُوهُ لِعَاقِبَتِی وَ قَدْ جَرَتْ مَقَادِیرُكَ عَلَیَّ یَا سَیِّدِی فِیمَا یَكُونُ مِنِّی إِلَى آخِرِ عُمْرِی مِنْ سَرِیرَتِی وَ عَلانِیَتِی وَ بِیَدِكَ لا بِیَدِ غَیْرِكَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی إِلَهِی إِنْ حَرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْزُقُنِی وَ إِنْ خَذَلْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُنِی.إِلَهِی أَعُوذُ بِکَ مِنْ غَضَبِکَ وَ حُلُولِ سَخَطِکَ إِلَهِی إِنْ کُنْتُ غَیْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِکَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَیَّ بِفَضْلِ سَعَتِکَ ؛ خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و شنواى دعایم باش آنگاه كه می خوانمت، و صدایم را بشنو گاهى كه صدایت می كنم، و به من توجّه كن هنگامی كه با تو مناجات می نمایم، همانا به سوى تو گریختم، و در حال درماندگى و زارى در برابرت ایستادم، پاداشى را كه نزد توست امیدوارم، آنچه را كه در درون دارم می‌دانى، بر حاجتم خبر دارى، نهانم را می‌شناسى، كار بازگشت به آخرت و خانه ابدی‌ام بر تو پوشیده نیست، و آنچه كه میخواهم به زبان آرم، و خواهش خویش را بازگو كنم و هم آنچه را كه براى عاقبتم امید دارم، بر تو پنهان نیست، همانا آنچه تقدیر نموده‌اى بر من اى آقاى من در آنچه كه تا پایان عمر بر من فرود می‌آید از نهان و آشكارم جارى شده است، و تنها به دست توست نه به دست غیر تو فزونى و كاستی‌ام و سود و زیانم، خدایا! اگر محرومم كنى پس كیست آن كه به من روزى دهد؟ و اگر خوارم سازى پس كیست آن كه به من یارى رساند.اى خدا به تو پناه می برم از غضب تو و از ورود خشم و سخطت ,اى خدا اگر من لایق رحمتت نیستم تو لایقى که بر من از فضل و کَرَم بى پایانت جود و بخشش کنى؛
|
- جزئیات
- مجموعه: شیعه
- کتاب فضائل الشیعه به روایت دوازدهم که با سند میرسد به امام باقر علیه السلام که حضرت فرمودند: قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم قال الله عزوجل :قَالَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَأُعَذِّبَنَّ كُلَّ رَعِيَّةٍ فِي اَلْإِسْلاَمِ دَانَتْ بِوَلاَيَةِ كُلِّ إِمَامٍ جَائِرٍ لَيْسَ مِنَ اَللَّهِ وَ إِنْ كَانَتِ اَلرَّعِيَّةُ فِي أَعْمَالِهَا بَرَّةً تَقِيَّةً وَ لَأَعْفُوَنَّ عَنْ كُلِّ رَعِيَّةٍ فِي اَلْإِسْلاَمِ دَانَتْ بِوَلاَيَةِ كُلِّ إِمَامٍ عَادِلٍ مِنَ اَللَّهِ وَ إِنْ كَانَتِ اَلرَّعِيَّةُ فِي أَنْفُسِهَا ظَالِمَةً مُسِيئَةً.(1) خدای متعال میفرماید:پیروان هر امام ظالم و جائر را عذاب میکنم اگر چه این پیروان ,اگر چه آنها در اعمال شخصی خود ,انسانهای به ظاهر نیکوکار و با تقوا باشند و برعکس آن نیز هست؛ بنایی که خداوند متعال برای ثواب و عذاب قرار داده است بسیار عجیب است؛گاهی اوقات شنیده میشود که یک شیعه ی گنهکار با انسانی که ائمه علیهم السلام را قبول ندارد فرقی نمیکند,چون هر دو گناه میکنند؛ولی این تعبیر با روایات ما در مورد جایگاه امامت (اینکه امامت طریقیت برای اعمال صالحه دارد و به خودی خود هم موضوع دارد)ناسازگار است؛ ما دو جور واجب داریم,یکی واجبات جوارحی که با اعمال ظاهری انجام میدهیم,نمازو روزه و خمس و غیره... یک واجبتی جوانحی و قلبی است,یعنی ما باید به یکسری مطالب اعتقاد داشته باشیم و اینها اگر بود ,ما یکی از بزرگترین واجبات را انجام داده ایم ,و قبول واجبات جوارحی مبتنی بر قبول واجبات جوانحی و اعتقادی است؛لذا خداوند متعال در ادامه ی حدیث میفرماید اگر کسی پیرو امامی شد که از جانب خدا است (امام معصوم) چنین شخصی اگر خطا و لغزشی داشته باشد خداوند متعال به برکت آن ولایت و قبول واجب قلبی که خدای متعال بر او واجب کرده بود خطاهای او را عفو خواهد کرد؛ نتیجه اینکه ما نمی توانیم ولایت را یک شیء بی ارزش و صرفا به خاطر نتایجش که همان اعمال صالح است قبول کنیم ,بلکه و لایت و التزام به آن بزرگترین واجب الهی است که اگر قبول نکردی هیچ یک از اعمال قبول نمی شود؛ در روایت سیزدهم سند را به امام صادق علیه السلام رساندند, که امام به شیعیان فرمودند: أَنْتُمْ أَهْلُ تَحِيَّةِ اَللَّهِ وَ سَلاَمِهِ وَ أَنْتُمْ أَهْلُ أَثَرَةِ اَللَّهِ بِرَحْمَتِهِ وَ أَهْلُ تَوْفِيقِ اَللَّهِ وَ عِصْمَتِهِ وَ أَهْلُ دَعْوَةِ اَللَّهِ وَ طَاعَتِهِ لاَ حِسَابٌ عَلَيْكُمْ وَ لاَ خَوْفٌ وَ لاَ حُزْنٌ.(2) ای شیعیان شما کسانی هستید که خدای متعال به شما تهیت و سلام میفرستد ,یعنی آن سلام هایی که از جانب خداوند به انسان میرسد و موجبات پاک شدن انسان و بیرون امدنش از جهالت و تاریکی را در پی دارد و این مختص به شیعیان است,شما شیعیان اهل رحمت خدا هستید,یعنی خداوند رحمتش را برای شما میفرستد,و شما کسانی هستید که خداوند به شما توفیق میدهد و نگه میدارد که به گمراهی کشیده نشوید,و شما اهل دعوت خدا هستید,یعنی خدای متعال استجابت دعا را برای شما قرار داد, و شما کسانی هستید که اطاعت خدا را میکنید (شما کسانی هستید که بر دین ابراهیم علیه السلام هستید)و آن دین ,دین شیعه هست , و حسابو کتابی بر شما نخواهد بود (کسی که پیرو اهل بیت است حسابی مبنی بر اینکه خداوند متعال او را اذیت کند و سختگیری کندکه چرا اینکار را کردی , ندارد) و حزن و خوفی ندارید چون شما اولیاء خدا هستید و در قرآن کریم نیز آمده است و وقتی حضرت علیه السلام اینگونه تعبیر میکنند, یعنی شما مصداق اولاءخدا هستید. روایت چهاردهم را از امام صادق علیه السلام آورده اند که حضرت میفرمایند: رُفِعَ اَلْقَلَمُ عَنِ اَلشِّيعَةِ بِعِصْمَةِ اَللَّهِ وَ وَلاَيَتِهِ.(3) یعنی قلم نوشتن از شیعه برداشته شده است -نه به این معنا که شیعه هرچه گناه بکند عیبی ندارد -بلکه به این معنا که خدای متعال با عصمت و نگه داری خودش و ولایتش ,کاری میکند که آن شیعه گناه نکند و لذا قلم گناه نویسی برای او معنا ندارد؛شیعه ای که با پیروی از اهل بیت و اینکه خداوند متعال او را از گناه باز میدارد قطعا دچار گناه نمیشود. روایت پانزدهم ,امام صادق علیه السلام میفرمایند: إنی لأعلم قوما قد غفر الله لهم و رضی عنهم و عصمهم و رحمهم و حفظهم من کل سوء و أیدهم و هداهم إلى کل رشد و بلغ بهم غایه الإمکان قیل من هم یا أبا عبد الله قال أولئک شیعتنا الأبرار شیعه علی. حضرت فرمودند من قومی را میشناسم که خداوند اینها را آمرزیده است ,از انها راضی شده و آنها را مورد رحمتش قرار داده است و آنها را از هر بدی حفظ کرده است و آنها را هدایت کرده به سوی هر رشد و کلام و صلاح؛و انها را تا نهایت امکان بالا برده؛ عرض کردندند یا اباعبدالله علیه السلام آنها چه کسانی هستند؟فرمودند:آنها شیعیان حضرت علی علیه السلام هستند. انسان باید قدر این نعمات مخصوصا ولایت را بداند و با اصلاح نفس و تقوا توفیقاتش را روز افزون کند. ---------------------------- 1)الکافي (ط - الإسلامیة)، ج 1، ص 376 / -/ فضائل الشیعة ج۱ ص۱۳ 2)فضائل الشیعة ج۱ ص۱۳ /-/ بحار الأنوار ج۶۵ ص۱۴۲ 3)فضائل الشیعة ج۱ ص۱۴
|
- جزئیات
- مجموعه: سخنرانی - ماه مبارک رمضان, سخنرانی - امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
- اگر در ماه رمضان بندگی خدا را میکنیم ,بندگی خدا با توجه به حجت خدا ست؛ دستور دین ما این است که وقتی که میخواهی استغفار کنی اولین کاری که میکنی این باشد که دلت را متوجه به حجت خدا کنی؛ شرطِ اول استغفار است, بعد استغفار بکن و بگو خدایا غلط کردم بعد بخواه از حجت خدا که او هم برای تو استغفار کند. قرآن این مطلب را گفته, برادران یوسف وقتی که پشیمان شدند,حجت خدا برای آنها یعقوب بود پدرشان که از او خواستند برای آنها استغفار کند, آیه ی کریمه میفرماید: قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ (97 یوسف). باید به این باور برسم که آنها را برای خودشان بخواهم نه برای خودم ,اگر دعا میکنم برای ظهور امام عصر علیه السلام و عج الله تعالی فرجه الشریف ,باید برای این باشد که دعا میکنم حضرت بیایند ,برای خودشان میخواهم نه برای اینکه بیایند مشکلات من را حل کنند. این را باور کنم که هرچه دارم برای اوست.
|
|
|
- جزئیات
- مجموعه: سبک زندگی, امام رضا (علیه السلام)
- قال الامام الرضا علیه السلام: اذا خطب الیک رجل رضیت دینه و خلقه فزوجه و لا یمنعک فقره. امام رضا علیه السلام فرمود: هنگامی که مردی از شما خواستگاری کرد که از دین و اخلاق او راضی بودید به ازدواج با او رضایت دهید. و مبادا فقر او ترا از این رضایت باز دارد. میزان الحکمه، ج ۴، ص ۲۸۰
|
|
|
|
|
|
|
- جزئیات
- مجموعه: شعر - حضرت علی اکبر علیه السلام
- گفتند بهشتی که نباشی برهوت است دیدیم که این ملک ز فیضت ملکوت است گفتند که از تیره مردان خدا اید دیدیم تمام تو جلال و جبروت است گفتند دراین شما باده حرام است دیدیم مِی نام تو در جام قنوت است آنجا که پی حاکم شایسته بگردند یک عده برآنند که قرآن کریمی یک عده بگویند که احسان قدیمی یک قوم تو را زاده طوفان بشناسند یک عده بگویند که از نسل نسیمی آن روز که از راه رسیدی همه گفتند تو نقطه بسم له الرحمن الرحیمی باید که تو را قبله راهش بشناسد طوبی هوس قامت رعنای تو دارد عباس دلش میل تماشای تو دارد فارغ شده بازار از سود و زیان ها کالا به جز عشق تو ندارند دوکان ها بی روح تر از هر جسدم بی غم عشقت ای نام تو انگیزه ضربِ ضربان ها محدود به یک عصر و زمان نیستی آقا اندیشه تو ریشه دوانده به زمان ها مجموعه علم و ادب و زُهد و شجاعت باید ز تو سرمشق بگیرند جوان ها هرجا خبری غیر تو باشد خبری نیست جز مهر تو در کنج دل ما اثری نیست ای میوه شیرین درخت علویون شیرینی شهد لب تو در شکری نیست ای حضرت ارباب ادب محضر بابا گر تو پسری هیچ کسی را پسری نیست دانی که چه آورده غمت بر دل بابا... علیهم السلام
|
- جزئیات
- مجموعه: امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشريف
- به عالم خالق سبحان ندا داد خلایق را به وحی خود صلا داد نبوت را خدا بر مصطفی داد ولایت را به شاه لا فتی داد شفاعت را به آن خیر النسا داد صبوری را به قلب مجتبی داد شهادت را به شاه کربلا داد به سجاد از کرم روح دعا داد به باقر هم علوم انبیا داد به صادق چشمه ی صدق و وفا داد به کاظم معنی شمس الضحی داد رضایت را به السلطان رضا داد تقی را بخشش و جود و سخا داد به هادی مشعل راه هدی داد حسن را گنج ختم الاُوصیا داد همه خوبیِ عالم را به یکجا به مهدی دلبر و ارباب ما داد زمین پُر از گل نسرین و یاس و لاله شده جهان پر از نفس بهترین سلاله شده بگین به فاطمه تبریک که مهدی زهرا هزارو یکصدو هشتادو پنج ساله شده علیهم السلام
|
- جزئیات
- مجموعه: ادعیه, امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشريف
- سید علی خان شیرازی در کتاب «کلم طیب» فرموده است: این دعا، دعای استغاثه به حضرت صاحب الزّمان (صلوات الله علیه) است، هرکجا که باشی دو رکعت نماز بخوان و سپس زیر آسمان رو به قبله بایست و بگو: سَلامُ اللّٰهِ الْكامِلُ التَّامُّ الشَّامِلُ الْعامُّ، وَصَلَواتُهُ الدَّائِمَةُ وَبَرَكاتُهُ الْقائِمَةُ التَّامَّةُ عَلىٰ حُجَّةِ اللّٰهِ وَوَ لِيِّهِ فِى أَرْضِهِ وَبِلادِهِ، وَخَلِيفَتِهِ عَلىٰ خَلْقِهِ وَعِبادِهِ، وَسُلالَةِ النُّبُوَّةِ وَبَقِيَّةِ الْعِتْرَةِ وَالصَّفْوَةِ، صاحِبِ الزَّمانِ، وَمُظْهِرِ الْإِيمانِ، وَمُلَقِّنِ أَحْكامِ الْقُرْآنِ، وَمُطَهِّرِ الْأَرْضِ، وَناشِرِ الْعَدْلِ فِى الطُّولِ وَالْعَرْضِ، وَ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمَهْدِيِّ، الْإِمامِ الْمُنْتَظَرِ الْمَرْضِيِّ ، وَابْنِ الْأَئِمَّةِ الطَّاهِرِينَ، الْوَصِيِّ ابْنِ الْأَوْصِياءِ الْمَرْضِيِّينَ، الْهادِي الْمَعْصُومِ ابْنِ الْأَئِمَّةِ الْهُداةِ الْمَعْصُومِينَ . السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِينَ الْمُسْتَضْعَفِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مُذِلَّ الْكافِرِينَ الْمُتَكَبِّرِينَ الظَّالِمِينَ؛ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلاىَ يَا صاحِبَ الزَّمانِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ الْأَئِمَّةِ الْحُجَجِ الْمَعْصُومِينَ وَالْإِمامِ عَلَى الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلاىَ سَلامَ مُخْلِصٍ لَكَ فِى الْوَلايَةِ، أَشْهَدُ أَنَّكَ الْإِمامُ الْمَهْدِىُّ قَوْلاً وَفِعْلاً، وَأَنْتَ الَّذِى تَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَعَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً، فَعَجَّلَ اللّٰهُ فَرَجَكَ، وَسَهَّلَ مَخْرَجَكَ؛ وَقَرَّبَ زَمانَكَ، وَكَثَّرَ أَنْصارَكَ وَأَعْوانَكَ، وَأَنْجَزَ لَكَ ما وَعَدَكَ، فَهُوَ أَصْدَقُ الْقائِلِينَ وَ ﴿نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوٰارِثِينَ﴾، يَا مَوْلاىَ يَا صاحِبَ الزَّمانِ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، حاجَتِى كَذا وَكَذا (و بجاى کذا و کذا حاجات خود را بیان کند و بگوید) فَاشْفَعْ لِى فِى نَجاحِها، فَقَدْ تَوَجَّهْتُ إِلَيْكَ بِحاجَتِى لِعِلْمِى أَنَّ لَكَ عِنْدَ اللّٰهِ شَفاعَةً مَقْبُولَةً وَمَقاماً مَحْمُوداً، فَبِحَقِّ مَنِ اخْتَصَّكُمْ بِأَمْرِهِ، وَارْتَضاكُمْ لِسِرِّهِ، وَبِالشَّأْنِ الَّذِى لَكُمْ عِنْدَ اللّٰهِ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُ، سَلِ اللّٰهَ تَعالىٰ فِى نُجْحِ طَلِبَتِى وَ إِجابَةِ دَعْوَتِى وَكَشْفِ كُرْبَتِى. سپس بخواه هرچه خواهى که به خواست خدا برآورده شود. نویسنده گوید: بهتر آن است که در رکعت اوّل این نماز پس از سوره «حمد» سوره «إِنّٰا فَتَحْنٰا» و در رکعت دوّم پس از سوره «حمد» سوره «إِذٰا جٰاءَ نَصْرُ اللّٰهِ» خوانده شود.
|
- جزئیات
- مجموعه: شعر - امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
- آشنا بود صدا لهجه زیبایی داشت گله از فاصله از غربت و تنهایی داشت هم نفس با من ازآهنگ فراقم میخواند داشت از گوشه ایران به عراقم میخواند جمکران بدرقه در بدرقه تسبیح به دست سهله آغوش گشودست مفاتیح به دست رایحه رایحه با بوی خودش میخواند خانه دوست مرا سوی خودش میخواند خانه دوست که از دوست پر از خاطره است خانه دوست که نام دگرش سامره است اویسم که شبی راه قَرَن را گم کرد با دل ما تو چه کردی که وطن را گم کرد وطن آن جاست برایم که پر از خویشتن است یعنی آن جا که در آن خانه ی محبوب من است سامرا خانه ی محبوب من از او چه خبر از دل آرام من ، از خوبِ من ، از او چه خبر به اذانش ، به قنوتش ، به سلامش سوگند به رکوعش ، به سجودش ، به قیامش سوگند قَسَمت می دهم آری به همان راز و نیاز آخرین بار کجا در حرمت خواند نماز آخرین بار کجا راهی میقات شده آخرین مرتبه کِی غرق مناجات شده خسته از فاصله ام با منِ بی تاب بگو با من از گریه ی او در دل سرداب بگو سامرا ای که بلندای شکوهت عرش است گرد و خاک قدمش روی کدامین فرش است حرمت ساحل آرام ترین امواج است این گدا سامره‌ا ی نیست ، ولی محتاج است از زمستان پیاپی به بهارم برسان بر لبم عرض سلام است به یارم برسان ما به تکرار دچاریم بگو با یارم غیر او چاره نداریم ، بگو با یارم رنگ و رو رفته شد آفاق ، به دنیا برگرد ما نخواندیم دعای فرج اما برگرد آن چه را مانع دیدار شد از دیده بگیر غیر تو ما از همه گفتیم ، تو نشنیده بگیر
|
- جزئیات
- مجموعه: مناجات, سخنرانی - امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف), امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشريف
- ما ساده گرفته ایم آمدنت را ما همین به ظاهر شیعیان تو ساده گرفته ایم آمدنت را و همینطور ساده گرفته ایم انتظار آمدنت را و اِلا چرا این همه سرد، چرا این همه ساده؟ تو نرفته ای که بازگردی ، این مائیم که باید برگردیم برگردیم از این همه تغافل و گناه خاموشیم، سکوت میکنیم که نه، لالیـم کران و کورانیم گنگیم که تمسک سکوت طوفانی علی را به خیال خام می بریم سال‌هاست فریادهامان را با دست خود در گلو خشکاندیم غریب ماندن را هم شاید، راه و رسمی است که باید آموخت اما چرا این همه درد و دریغِ دروغ؟ هنوز طلوع خورشید را ندیده‌ایم، چرا غروب؟ یابن الحسن ببخش ببخش این تجاهل و تغافل را علیهم السلام
|
- جزئیات
- مجموعه: سخنرانی - امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
- در کتاب کمال الدین شیخ صدوق (ره) که بیش از هزار سال پیش نگاشته شده است, در بخشی از کتاب روایاتی که از امام سجاد علیه السلام نقل شده است در مورد امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف و علیه السلام ) را آورده اند ؛ بدانیم که عمل به این نیست که کاری بدنی یا مالی انجام دهیم ,بلکه گاهی خودِ نیت و فکر ارزش بسیار زیادی دارد ؛ اباخالد کابلی که از محدثین آن زمان است در ضمن حدیثی نقل میکند که حضرت زین العابدین علیه السلام فرمودند :...يَا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّيْفِ أُولَئِكَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً وَ قَالَ ع انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَج.(1) مردم زمان غیبت امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف , آنهایی که قائل به امامت ایشان هستند و اعتقاد دارند و منتظر ظهور آن حضرت هستند , افضل هستند از اهل تمام زمان ها(مردم تمام زمان ها)؛ زیرا خداوند به مردم اخر الزمان عقلها و معرفتی داده است , جوری کع غیبت در نزد آنها به منزله ی مشاهده ی امامت است ؛ یعنی به امامی که ندیده اند ایمان دارند و گویا او را دیده اند , و خداوند این دسته را به منزله ی مجاهدین در رکاب رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم اجر میدهد , و در ادامه حضرت فضائل دیگری برای این افراد ذکر میکنند. ----------------------------------- 1)-بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار ج 52 ص122
|
