محمد بن خالد طیالسی و او از سیف بن عمیره روایت کرده که می‌گفت:«پس از آن‌که امام صادق (علیه‌السلام) از حیره به مدینه تشریف بردند، با صفوان بن مهران و جمعی دیگر از اصحاب برای زیارت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به سوی نجف حرکت کردیم. بعد از زیارت آن امام (علیه‌السلام)، صفوان رو به سوی کربلا و قبر امام حسین (علیه‌السلام) نمود و به ما گفت: از این مکان آن حضرت (علیه‌السلام) را زیارت کنید؛ چراکه من [در سفری به نجف با امام صادق (علیه‌السلام) همراه شدم؛ من] در خدمت امام صادق (علیه‌السلام) بودم و آن حضرت (علیه‌السلام) از این مکان، امام حسین (علیه‌السلام) را زیارت نمود. آن‌گاه شروع به خواندن زیارت عاشورا کرد و بعد از نماز، زیارت علقمه را خواند که بعد از زیارت عاشورا می‌خوانند. ؛ سیف بن عمیره گفت: به صفوان گفتم: علقمة بن محمد زیارت عاشورا را برای ما نقل کرد؛ اما از این دعا (علقمه) سخنی نگفت.
صفوان گفت: در خدمت امام صادق (علیه‌السلام) در این مکان آمدیم؛ چون آن حضرت (علیه‌السلام) زیارت عاشورا را خواندند، دو رکعت نماز این دعا را هم خواندند. آن‌گاه به من فرمودند: ‌ای صفوان! مواظب این زیارت و دعا باش و این‌ها را بخوان؛ من ضامن می‌شوم که هر کس این زیارت و دعا را چه از راه دور و چه از نزدیک بخواند، زیارت او مقبول شود و سعی‌اش مشکور گردد و سلامش به آن حضرت (علیه‌السلام) برسد و محجوب نماند و حاجت او از جانب خداوند برآورده شود و به هر درجه‌ای که بخواهد برسد و او را ناامید برنگردانند.
سپس امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: ‌ای صفوان! من این زیارت را با این ضمان از پدرم گرفتم و پدرم از پدرش امام سجاد (علیه‌السلام) با همین ضمان و او از امام حسین (علیه‌السلام) با همین ضمان و او هم آن را از برادرش امام حسن (علیه‌السلام) با همین ضمان و امام حسن (علیه‌السلام) نیز از پدرش امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) با همین ضمان و آن حضرت (علیه‌السلام) هم آن را از رسول خدا (صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) با همین ضمان و رسول خدا (صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) این زیارت را از جبرئیل با همین ضمان و جبرئیل این زیارت را با همین ضمان از خدای عزوجل دریافت کرد و خداوند عزوجل به ذات خود قسم خورده که هر کس حسین (علیه‌السلام) را با این زیارت از دور یا نزدیک زیارت کند، من دعا و زیارت او را قبول می‌کنم و درخواست او را هرقدر که باشد، می‌پذیرم و درخواستش را به او عطا می‌کنم و ناامید از طرف من برنمی‌گردد؛ بلکه مسرور و خوشحال با حاجت روا شده برگشته، راه رستگاری و بهشت را می‌پیماید و از آتش دوزخ آزاد است و شفاعت او در حق تمام افراد جز دشمنان اهل بیت (علیه‌السلام) مورد قبول است. (این مطلب دلیل بر قدسی بودن این زیارت است).
-----------
 زيارت عاشورا فراتر از شبهه : تبريزي، ميرزا جواد  ج 1  ص 123 به نقل از مصباح المتهجد شيخ طوسى، ص 540- 541( الاعلمى) /  كامل الزيارات  ط دار المرتضوية : ابن قولويه القمي   ج 1  ص 175