1- نصیحت از سر اخلاص«أَیهَا النّاسُ إِنَّهُ مَنْ نَصَحَ لِلّهِ وَ أَخَذَ قَوْلَهُ دَلیلاً هُدِىَ لِلَّتى هِىَ أَقْوَمُ وَ وَفَقَّهُ اللّهُ لِلرَّشادِ وَ سَدَّدَهُ

پیشواى دوم جهان تشیع، اولین ثمره زندگى مشترك على علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام در نیمه ماه مبارك رمضان سال سوم هجرى در مدینة الرسول‏ دیده به جهان گشود. (1) وقتى خبر

1- نصیحت از سر اخلاص أَیهَا النّاسُ إِنَّهُ مَنْ نَصَحَ لِلّهِ وَ أَخَذَ قَوْلَهُ دَلیلاً هُدِىَ لِلَّتى هِىَ أَقْوَمُ وَ وَفَقَّهُ اللّهُ لِلرَّشادِ وَ سَدَّدَهُ

حضرت امام حسن مجتبى (ع) بعد از شهادت پدرش على (ع) مدت شش ماه يا هفت ماه و هفت روز، كشور اسلامى را اداره كرد و از مردم بيعت گرفت ؛ بيعت يك سنت عربى بود كه در كارهاى مهم

امام حسن(ع)در طول سى و هفت‏سالى كه در كنار پدر زيست نه فقطفرزندى مطيع و امام شناس بود، بلكه همواره بازوى نيرومند،ياورى صديق، مسئولى امين و با تجربه و سربازى عاشق و

الف.آشورىابعاد صلح شجاعانه امام حسن عليه السلام با معاوية بن ابى سفيان كه يگانه عامل بقاى اقليت ‏شيعه در آن عصر بود، چنان با عظمت است كه تاكنون محققان زيادى را به

بخش اول: دلایل صلحالف: از منظر جبهه معاویه:هدف اصلی معاویه وصول كم هزینه به هدف (یعنی همان حكومت) بود؛ زیرا می‌دانست صاحب اصلی حكومت امام حسن(علیه السلام) است و برای

هنگاميکه حادثه دهشتناک ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) در مسجد کوفه پيش آمد و مولي (علیه السلام) بيمار شد به حسن دستور که در نماز بر مردم امامت کند، و

بنابر وصیت امام حسن علیه السلام قرار شد تا حضرتش را پیش از دفن به کنار مرقد شریف رسول خدا صلی الله علیه وآله بیاورند تا تجدید عهدی شود. پس از آن، بدن مطهر را به کنار

به مناسبت 26 ربیع الاول، سالروز صلح امام حسن مجتبی (ع)

اشاره:مهم ترین و حساس ترین بخش زندگی امام مجتبی (ع) که مورد بحث و گفت وگوی فراوان واقع شده است، ماجرای صلح آن

در کنار صبر و بردباری، شجاعت، علم، فضل و دیگر صفات حسنه ای که امام حسن مجتبی(علیه السلام) داشتند، بخشش و سخاوت حضرت هم یکی از صفات بارز سیره عملی ایشان می باشد. در

برای دیدن تصویر در اندازه اصلی روی آن کلیک کنید
شیخ رضی الدین حلی (ره) ، برادر علامه حلی (ره) روایت کرده است:۲۳- قيل: وقف رجل على الحسن بن على عليهما السلام فقال: يا ابن

 
انس بن مالك درباره امام حسن(علیه السلام) می گوید: لم یكن أحد أشبه برسول اللّه ص من الحسن بن على‏(1)؛ هیچ فردی از امام حسن(علیه السلام) شبیه تر به پیامبر(صلی الله علیه

نواده‏ پيامبر عزيز اسلام (ص) و نخستين فرزند امير مؤمنان علي و فاطمه عليهما السلام در نيمه‏ي ماه رمضان، در سال سوم هجري، چشم به جهان گشود. [1] پيامبر (ص) براي گفتن

تولد و كودكىامام‌ حسن‌ (ع‌) فرزند امير مؤمنان‌ على‌ بن‌ ابيطالب‌ و مادرش‌ مهتر زنان‌ فاطمه‌زهرا دختر پيامبر خدا (ص‌) است‌.امام‌ حسن‌ (ع‌) در شب‌ نيمه‌ ماه‌

نام: حسنكنیه: ابو محمد.نام و كنیه آن حضرت را پیامبر اكرم (ص) تعیین فرمودند.القاب: مجتبى، سید، سبط، زكى، تقى، حجت، برّ، امین، زاهد و طیب.منصب: معصوم چهارم، امام دوم

داستان مرد شامى هم مشهور است كه مبرد در كتاب كامل روايت كرده و ابن شهرآشوب نيز در مناقب از وى نقل نموده و در كتابهاى مقتل الحسين خوارزمى و مطالب السئول محمد بن طلحه

امام حسن (ع ) فرزند امير مؤمنان على بن ابيطالب عليه السلام و مادرش مهتر زنان فاطمه زهرا (سلام الله علیها) دختر پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله وسلم ) است .امام حسن (عليه

 
یا کریمِ آلِ طاها! من گدا آورده امدستِ خالی را به قصدِ إلتجا آورده امدست خالی آمدم، امّا دلم لبریزِ عشق“ یاکریمی را ببین من تا کجا آورده ام  “دسته دسته،

 
 این روضه کُشته فاطمه را قبرِخاکی اَتشاهِ کَـرَم … امیرِحَـرَم …. صـاحبِ عَـلَمشد آتـشی به سینه یِ ما قبرِخاکی اَتافـتاده سـایه یِ عَلَـمَت برسـَرَم

گفتم غزلی در خور نامت بنویسماندازه ی وسعم ز مقامت بنویسمای  محشر امروز چه تشبیه بیارماز قد تو فردای قیامت بنویسم من قطره ام از عهده ی من بر نمی آیداز حضرت دریای

نشستم گوشه ای از سفرهء همواره رنگینتچه شوری در دلم افتاده از توصیف شیرینتبه عابر ها تعارف می کنی دار و ندارت راتو آن باغی که میریزد بهشت از روی پرچینتکرم یک ذره از

ای مظهر جمال جمیل خدا حسنوی "طلعت تو آینهء کبریا" حسنروح نبی، روان علی، قلب فاطمه گیرد به یک اشارۀ چشمت صفا حسنگویی که از لب تو عسل خورده مصطفی از بس که داده بوسه دهان